Arianne Martell od czasu nieudanego porwania księżniczki Myrcelli pozostaje zamknięta w wieży. Nie widuje nikogo poza służbą, która dostarcza jej jedzenie, sprząta komnatę, pomaga w toalecie i nie odzywa się do niej ani słowem. Próby zastraszenia i zmiękczenia służących nic nie dają, jej pytania i polecenia są ignorowane. Z rozrywek Arianne dysponuje naukowymi traktatami oraz stołem wraz z figurami do cyvasse. Dziewczyna opłakuje ser Aerysa, zastanawia ją los jej towarzyszy, a zwłaszcza Żmijowych Bękarcic. Początkowo pełna buntu, z czasem pokornieje, by po paru tygodniach pogrążyć się w apatii. W końcu przychodzi czas na poważną rozmowę ojca z córką. Arianne, choć obiecywała sobie błagać ojca o wybaczenie, nie może znieść jego pozornej obojętności. Wypomina mu snute przez niego plany jej zamążpójścia, zarzuca faworyzowanie synów. Doran w końcu tłumaczy córce motywy swego postępowania. Wyjaśnia, że do Dorne zmierza kolejny królewski gwardzista, ser Balon Swann, wiozący czaszkę ser Gregora. Swannowi będzie trzeba wyjaśnić okoliczności okaleczenia Myrcelli (która po ataku Ciemnej Gwiazdy straciła ucho i ma bliznę na twarzy) oraz śmierci ser Aerysa. Arianne sugeruje, by całkowitą odpowiedzialnością za te wydarzenia obciążyć Gerolda Dayne. Księżniczka zarzuca ojcu nadmierną wyrozumiałość dla wrogów. Doran wyjaśnia, że od kilkunastu lat pracował nad upadkiem rodu Lannisterów, ale przed śmiercią Tywina chciał mu odebrać wszystko, co było mu drogie. Arianne miała wyjść za mąż za Viserysa Targaryena, ale plany te pokrzyżował khal Drogo, który zabił młodzieńca.
Mieszkańcy Orlego Gniazda szykują się do opuszczenia twierdzy. Na czas zimy przenoszą się do Księżycowych Bram. Mały Robin histeryzuje. Chłopiec od śmierci matki nie chce opuszczać bezpiecznego zamku, ale Alayne Stone przekupstwem i manipulacją skłania go do zmiany decyzji. Grupę sprowadza w dół Mya Stone, której towarzyszy Myranda, zwana Randą, córka lorda Nestora. Myranda jest wesołą dziewczyną, przed którą Littlefinger ostrzegł Sansę, aby uważała, co przy niej mówi. Randa informuje Alayne o spodziewanym szybkim powrocie lorda Baelisha, przekazuje jej też plotki ze świata: o tym że Riverrun się poddało, o nowym Wielkim Septonie oraz nowym lordzie dowódcy Nocnej Straży, Jonie Snow. Rozmawiają też o swych towarzyszach. Myranda sugeruje, że Littlefinger powinien czym prędzej się ożenić. Do Księżycowych Bram docierają po północy, bardzo zmęczeni, ale Alayne musi jeszcze spotkać się z Littlefingerem. Petyr zatrudnia trzech wędrownych rycerzy, ser Byrona, ser Morgartha i ser Shadricha, i przedstawia im swoją nieślubną córkę, Alayne. Petyr opowiada dziewczynie o Cersei i jej chaotycznych rządach w Królewskiej Przystani, zapowiada też, że ma dla Alayne prezent, kontrakt małżeński. Littlefinger wykupił długi niektórych lordów, m.in. lady Anyi Waynwood, i udało mu się przekonać lady Anyę do zaręczenia jej podopiecznego, Harrolda Hardynga, zwanego Harrym Dziedzicem, z Alayne Stone. Harry, mimo iż jest kuzynem lady Waynwood, nie dziedziczy majątku po niej, a po małym Robercie Arrynie. Kiedy Robin umrze, Harry jako dziedzic Arrynów obejmie Dolinę, a chorążowie Jona Arryna udzielą mu swego poparcia. Dzięki małżeństwu z Sansą będzie mógł otrzymać także Winterfell. Dziewczyna słuszne dedukuje, że tak naprawdę nie chodzi o zapewnienie Dziedzicowi władzy nad Północą, ale – oddanie Doliny pod kuratelę Sansy.
Ciężko ranna Brienne gorączkuje. Śni jej się walka z Kąsaczem, śnią jej się ludzie, których zabiła, widzi też innych zmarłych. Ku rozbawieniu banitów wzywa pomocy Jaimego. Wśród banitów widzi Ogara, człowieka w żółtym płaszczu i z psim hełmem na głowie, który zapowiada, że ją zabije. Dziewczyna przywołuje prawo gościnności, przypomina że w gospodzie łamała się chlebem z tamtejszymi dziećmi, ale eskortujący ją banici stwierdzają, że prawo gościnności nie znaczy już tyle co kiedyś. Brienne zostaje odtransportowana do kryjówki, nadal ma gorączkę, jest półprzytomna, śnią jej się koszmary. W kryjówce spotyka Thorosa, kapłana czerwonego boga, który częstuje ją jedzeniem i chwilę z nią rozmawia. Mówi, że lord Beric opuścił już ten świat, w hełmie Ogara chodzi teraz Cytryn, septona Meribalda banici puścili wolno, ale pozostali jej towarzysze czekają na sąd. Nadchodzi czas sądu nad Brienne. Zakapturzona Pani Kamienne Serce oskarża ją o zdradę i złamanie złożonej niegdyś przysięgi. Brienne w swej rozmówczyni rozpoznaje Catelyn Stark, a Thoros opowiada, jak po znalezieniu jej ciała Harwyn, dawny sługa Starków, błagał go o ofiarowanie lady ostatniego pocałunku, lecz on odmówił, bowiem Catelyn zbyt długo pozostawała martwa. Wówczas Catelyn ucałował Beric Dondarrion i kobieta ożyła. Kamienne Serce domaga się od Brienne życia Jaimego Lannistera. Daje jej do wyboru miecz lub pętlę, na której zawiśnie. Dziewczyna początkowo odmawia dokonania wyboru. Błaga o oszczędzenie Podrica Payne’a, ale banici niezwłocznie przystępują do wykonania egzekucji. Wieszają chłopca, ser Hyle’a i Brienne. Ta ostatkiem sił wykrzykuje słowo.
Wielki Septon uwięził Margaery i jej młode kuzynki pod zarzutem cudzołóstwa, zdrady stanu i zdrady małżeńskiej. Rewelacje te, przekazane przez jedną z sept, a wzmocnione zeznaniami maestra Pycelle’a, stają się sensacją na dworze. Upadek Margaery Tyrell jest na rękę królowej Cersei, która uważa, że w ten sposób zapobiegła realizacji przepowiedni maegi. Regentka udaje się do Septona, pozornie w celu uwolnienia dziewcząt. Duchowny wyraża zgodę na rozmowę Cersei z Margaery w celi małej królowej. Margaery skarży się na postępowanie septona i sept, ale gdy dowiaduje się o czekającym ja procesie, szybko rozszyfrowuje intrygę teściowej i wyrzuca ją za drzwi. Królowa regentka udaje się do Wielkiego Septona i w rozmowie z nim ustala, że to Wiara będzie sądzić Margaery, a jeśli ta zażąda próby walki, to jej reprezentantem musi być jeden z Królewskich Gwardzistów. Wielki Septon odmawia oddania Cersei ser Osneya i prowadzi ją do komnaty w podziemiach. Tam więziony jest Osney Kettleblack. Okazuje się, że był przez Wiarę przesłuchiwany i ubiczowany, a im pilniej go przesłuchiwano, tym bardziej zmieniały się jego zeznania. Początkowo obciążały one Margaery, później ser Osney przyznał się do zamordowania poprzedniego Wielkiego Septona na polecenie Cersei i do seksu z królową regentką. Lwica w popłochu ucieka z lochów, ale przypomina sobie o Taenie, która wie wszystko na temat jej knowań i mogłaby zdradzić tajemnice królowej. Septy doganiają Cersei, obezwładniają, rozbierają i zamykają w zimnej celi. Królowa początkowo nastawiona jest buntowniczo, ponieważ liczy na odsiecz lannisterskich zbrojnych, ale nikt się nie zjawia. Nocą nie może spać, gdyż jest regularnie budzona przez septy, domagające się, by wyznała swe grzechy. Kolejny dzień nie przynosi zmiany. Cersei nadal przebywa w zamkniętej celi, chwilami słyszy tłum domagający się uwolnienia królowej, ale prości ludzie wykrzykują imię Margaery, nie jej. Lwicę odwiedza w celi Qyburn. Informuje ją, że czeka ją proces przed świętym trybunałem, o morderstwo, zdradę i cudzołóstwo, i ten sam trybunał ma sądzić Margaery. Błękitny Bard jest przesłuchiwany w świątyni, ale składa zeznania zgodnie z wytycznymi Cersei i Qyburna. Eksmaester został usunięty z małej rady, Kettleblack nie dowodzi już miejską strażą, zaś królestwem rządzą maester Pycelle i Harys Swyft, którzy wystosowali apel do Kevana Lannistera, by powrócił z Casterly Rock i objął regencję w państwie. Mace Tyrell przerwał oblężenie Końca Burzy i wraz ze swymi wojskami kieruje się do Królewskiej Przystani. Do stolicy zmierza też Randyll Tarly ze swymi ludźmi. Merryweather na wieść o kłopotach Cersei złożył swój urząd i wraz z żoną uciekł do swej twierdzy. Aurane Waters wypłynął ze swą flotą na morze i niektórzy podejrzewają, że chce się przyłączyć do Stannisa, zaś inni, iż planuje karierę pirata. Qyburn ma dla Cersei obrońcę, potężnego męża, którego nikt w Siedmiu Królestwach nie byłby w stanie pokonać, ale nie może skorzystać z jego usług, bowiem nie jest on Królewskim Gwardzistą. Królowa wie, że trybunał osądziłby ją sprawiedliwie, jedyną szansą dla niej jest próba walki. Wydaje Qyburnowi polecenie wysłania do Jaimego listu z błaganiem o ratunek.
Edmure Tully zgodnie z oczekiwaniem Królobójcy poddaje Riverrun, ale nigdzie nie można znaleźć Blackfisha. Zaszantażowany Edmure przyznaje, że nocą uniesiono kratę w Wodnej Bramie i Brynden przepłynął pod nią. Edmure odczekał kilka godzin z poddaniem zamku, co dało jego stryjowi czas potrzebny na ucieczkę. Edmure ma się udać jako zakładnik do Casterly Rock. Z Jaimem spotykają się lady Westerling i jej córka, Jeyne, wdowa po Robbie Starku. Lannister upewnia się, że dziewczyna nie jest w ciąży, jej matka potwierdza, że dopilnowała tego na polecenie lorda Tywina. Jaime udaje się też do obozowiska Freyów, dowiaduje się tam o śmierci dziedzica Waldera Freya, powieszonego przez banitów dzień drogi od Bliźniaków i każe Freyom wydać królowi Tommenowi wszystkich jeńców trzymanych w Bliźniakach po Krwawych Godach. Część ludzi, wysłanych w pogoń za Blackfishem, wraca z niczym. Oddział utracił dwóch uzbrojonych wartowników, zaatakowanych przez wilcze stado na czele którego stała monstrualna wilczyca. Jaime zadaje sobie pytanie, czy mogła to być ta sama wilkorzyca, która swego czasu zaatakowała Joffreya. Kolejni ludzie biorący udział w oblężeniu Riverrun odjeżdżają do swych obowiązków, Królobójca udaje się do Raventree, by negocjować warunki poddania z Tytosem Blackwoodem. Następnie zamierza zaprowadzić porządek w Królewskiej Przystani: wyrwać Tommena spod wpływu Cersei, mianować nowych członków małej rady i poprosić stryja Kevana o objęcie funkcji królewskiego namiestnika. Dwóch ludzi z załogi Riverrun nie chce złożyć broni i wybiera służbę na Murze. Do Stawu Dziewic eskortuje ich Raff Słodyczek ze swymi ludźmi. Jaime śni o pełnieniu warty przy zwłokach swego ojca i o matce, która przybywa, by z nim porozmawiać. W tym śnie ma tylko jedną rękę, co go zastanawia, bo w snach zawsze miał dwie. Nocą zaczyna padać śnieg w Dorzeczu, co oznacza, że nie ma szans na kolejne żniwa i choć częściowe uzupełnienie strat spowodowanych wojną. Jaime otrzymuje list od Cersei, błagającej go o powrót do Królewskiej Przystani i o ratunek. Wrzuca pismo do ognia.
„Cynamonowy Wiatr” dopływa do Starego Miasta. Po drodze natyka się na statki żelaznych ludzi. Na wodach w pobliżu Starego Miasta była bitwa, w której ucierpiało wiele kupieckich i rybackich łodzi, ale na falach kołysały się także wraki dromon i drakkarów. Statek, na którym płynie Sam, zostaje poddany inspekcji przed wejściem do portu, a kapitan dokonujący kontroli opowiada im o zuchwalstwie żelaznych ludzi, którzy, wbrew swym dotychczasowym praktykom, setkami statków nękają Arbor. Tarly planuje udać się do Cytadeli, porozmawiać z maestrami, a następnie odwieźć Goździk bezpiecznie do Horn Hill. W Cytadeli długo pozostaje w poczekalni. Po kilku godzinach oczekiwania zaczepia go jeden z adeptów. Wyjaśnia Samwellowi, że musi dać urzędnikowi drobną łapówkę, bez czego nie zostanie dopuszczony przed oblicze seneszala. Chłopak przedstawia się imieniem Allerasa, Sfinksa, co Samowi przypomina stwierdzenie maestra Aemona, że sfinks jest zagadką, nie zadającym zagadki. Alleras wysłuchuje opowieści Sama, po czym zabiera go do arcymaestra Marwyna, u którego spotykają też Lea Tyrella. W pokoju maestra Marwyna płonie czarna świeca, nazywana przez adeptów świecą ze smoczego szkła . Dostarcza ona nadzwyczaj dużo światła, a jej płomień nie reaguje na podmuchy wiatru. Ma ona mieć szczególne, magiczne, właściwości. Marwyn wysłuchuje opowieści Sama i przestrzega go przed dzieleniem się tymi informacjami z pozostałymi arcymaestrami z Cytadeli, bowiem jego życie byłoby wtedy zagrożone, gdyż arcymaestrom marzy się świat bez magii, smoków i proroctw. Marwyn wierzy Samowi, że to Daenerys jest księciem, którego obiecano, wspominanym w przepowiedniach. Zamierza udać się do niej na „Cynamonowym Wietrze”, by służyć smoczej królewnie swą radą. Doradza Samowi szybką naukę i wykucie łańcucha maestra. Obecnym w jego celi adeptom nakazuje opiekę nad czarnym bratem, który odtąd będzie pomagał zajmować się krukami jednemu z adeptów, blademu i pulchnemu młodzieńcowi. Młodzieniec ten przedstawia się Samowi imieniem Pate.
(aw)