Euron Greyjoy

Przydomek: Wronie Oko (Crow’s Eye)

Drugi syn Quellona Greyjoya i jego drugiej żony, nieznanej z imienia kobiety z rodu Sunderly z Saltcliffe, brat Balona, Victariona i Aerona. Nie jest żonaty. Ma bękarty, o które niezbyt się troszczy. Jest najprzystojniejszym z braci Greyjoyów. Ma czarne włosy bez śladu siwizny i krótko przystrzyżoną ciemną brodę, bladą cerę, usta sine wskutek picia cienia wieczoru, wina czarnoksiężników[i]. Jego prawe oko jest niebieskie i opisywane jako „uśmiechnięte”[ii], lewe, czarne i „lśniące złością”[iii], zasłania skórzaną opaską. Jest inteligentny i nieustraszony, ale też okrutny i nieobliczalny. Niektórzy uważają go za szaleńca. Interesuje się czarną magią.

Przedakcja

Podczas rebelii Balona Euron współpracował z braćmi. Jego dziełem był plan ataku na flotę Lannisterów, wykonany przez Victariona. Po klęsce buntu Wronie Oko żeglował na „Ciszy” – statku z załogą złożoną z ludzi, którym kazał wyrwać język. Trudnił się piractwem. Od czasu do czasu zawijał na Żelazne Wyspy. Podczas jednego z pobytów na rodzinnej ziemi uwiódł ukochaną żonę Victariona, która zaszła w ciążę. Gdy młodszy brat dowiedział się o całej sprawie, pobił kobietę na śmierć. Chciał zabić też Eurona, ale powstrzymała go obawa przed klątwą, jaka spada na zabójców krewnych. Po tym wydarzeniu Balon wygnał Wronie Oko i pod karą śmierci zabronił mu wracać na Żelazne Wyspy. Euron spędził trzy lata na ryzykownych wyprawach. Twierdził później, że odwiedził Asshai, a nawet przepłynął Dymiące Morze i dotarł do ruin Valyrii, skąd przywiózł smoczy róg. Ponoć miał też smocze jajo, ale kiedy dopadła go chandra, wrzucił je do morza. Podczas jednego z rejsów zdobył galeasę z Qarthu. Płynęło na niej czterech czarnoksiężników, od których usłyszał niezwykłą historię. Znalazł też na pokładzie beczułkę cienia wieczoru.

Nawałnica mieczy

Robb Stark otrzymał wiadomość, że Balon Greyjoy zginął, a Euron Wronie Oko ogłosił się królem i kazał utopić lorda Botleya, który nie chciał uznać jego władzy.

Uczta dla wron

Euron wezwał lordów Żelaznych Wysp, by złożyli mu hołd. Aeron chciał zapobiec elekcji najstarszego brata i osadzić na tronie Victariona. W tym celu zwołał królewski wiec na Starej Wyk. Wronie Oko udał się na zgromadzenie. Zademonstrował uczestnikom wiecu smoczy róg i obdarował ich cennymi, egzotycznymi darami. Wystąpił z planem zdobycia smoków oraz podboju całego Westeros. Żelaźni ludzie obrali go królem.

Po koronacji Euron przystąpił do rozprawy z tymi, którzy odmówili mu hołdu. Potem popłynął na czele floty do Reach. Gdy żelaźni ludzie zdobyli Wyspy Tarczowe, nadał tytuły lordowskie poplecznikom swoich konkurentów. W ten sposób osłabił rywali. Rozkazał też sprzedać schwytanych ludzi, mimo że było to sprzeczne z dawnymi zwyczajami. Zgodnie z tradycją Żelaznych Wysp kobiety powinny zostać morskimi żonami, a mężczyźni poddanymi. Ludzi nie kupowano ani nie sprzedawano za złoto, można było jedynie płacić za nich żelazem, czyli zdobyć ich w boju.

Wronie Oko zamierzał popłynąć ze wszystkimi ludźmi do Mereen po smoki, jednak żelaźni sprzeciwili się. Uważali, że bardziej im się opłaci splądrowanie Arboru. Euron zmienił zdanie i postanowił wyprawić do Zatoki Niewolniczej tylko Żelazną Flotę pod dowództwem Victariona. Zażądał od młodszego brata, by przywiózł mu narzeczoną – Daenerys Targaryen. W zamian za to obiecał, że gdy zostanie królem Westeros, odda mu władzę nad Żelaznymi Wyspami.

Taniec ze smokami

Euron nie pojawił się w tym tomie. Wiadomo, że wydał swoją bratanicę, Ashę, za Erika Ironmakera i mianował go namiestnikiem na czas swej nieobecności. Rozkazał też znaleźć ukrywającego się na Żelaznych Wyspach Mokrą Czuprynę.

Domysły

Wronie Oko może być odpowiedzialny za śmierć Balona Greyjoya. Wskazuje na to sen staruszki – wieszczki ze wzgórza:

Śnił mi się człowiek, który nie miał twarzy. Czekał na kołyszącym się na wietrze moście, a na jego ramieniu siedziała utopiona wrona z wodorostami zwisającymi ze skrzydeł[iv]

oraz fakt, że Euron przypłynął na Wyspy już dzień po zgonie brata, jakby się go spodziewał. Oficjalnie Balon Greyjoy spadł z mostu w czasie sztormu, jednak Wronie Oko mógł wynająć skrytobójcę, który upozorował nieszczęśliwy wypadek. Euron mógł się też posłużyć czarami – wiadomo, że interesuje się magią i ma przy sobie czarowników.Euron pragnie uchodzić za najśmielszego żeglarza w Westeros, ale pewna rozmowa z Czytaczem budzi wątpliwości, czy rzeczywiście dopłynął do Valyrii:

-Ja jestem sztormem, lordzie Rodriku. Pierwszym i ostatnim. Wyprawiałem się „Ciszą” w dłuższe rejsy i znacznie niebezpieczniejsze. Zapomniałeś o tym? Żeglowałem po Dymiącym Morzu i widziałem Valyrię. (…)
-Naprawdę? – zapytał cichutko Czytacz.
Z sinych ust Eurona zniknął uśmiech.
-Czytaczu – odparł jeszcze ciszej – lepiej byś zrobił, gdybyś trzymał nos w księgach.[v]

Serial

Serial potwierdził fanowską teorię w myśl której Euron odpowiada za śmierć Balona Greyjoya. W odcinku „Dom” widzimy jak Euron zabija brata, a w odcinku 5 siódmego sezonu przyznaje się do tego czynu na królewskim wiecu.

Wichry zimy

Więcej informacji na temat charakteru Wroniego Oka przyniósł rozdział „Porzucony”, odczytany przez Martina podczas jednego z konwentów. Rozdział ten pochodzi z nieopublikowanych jeszcze „Wichrów zimy” i jego ostateczna wersja może nieco odbiegać od tej zaprezentowanej fanom, ale dowiadujemy się z niego, że po królewskim wiecu Euron uwięził swego brata, Aerona, początkowo pod pokładem swego statku, „Ciszy”, a następnie w bliżej niezidentyfikowanych lochach. W rozmowie z Aeronem Wronie Oko  potwierdza, że zlecił zamordowanie Balona Greyjoya. Wspomina również, że zabił w młodości dwóch przyrodnich braci, niemowlaka i chłopaka chorego na szarą łuszczycę, a następnie udał się nad morze i tam bluźnierczo wzywał Utopionego Boga by go ukarał. Potwierdzone zostały też fanowskie domysły na temat molestowania rodzeństwa przez Eurona (we wspomnieniach z dzieciństwa Aerona przewija się motyw skrzypiących zawiasów w drzwiach, a Euron w rozmowie z bratem wprost wspomina, że wieczorami odwiedzał Aerona w jego komnatach i zastanawiał się, czy brat modli się o to, by Euron go wybrał czy o to, aby zmienił zdanie).

Niemal na pewno Euronowi udało się pochwycić czarnoksiężników z Pałacu Pyłu, ścigających Daenerys. Gdy Aeron zostaje uwięziony w drugim lochu do jego celi trafiają kapłani innych bóstw – septoni, dwóch czarnoksiężników ze wschodu oraz kapłan R’Chllora, potwornie okaleczony przez ogień. Euron pije wino czarnoksiężników i częstuje nim kapłana Utopionego Boga. W narkotycznych wizjach Aeron dostrzega brata siedzącego na Żelaznym Tronie, na ostrzach którego zatknięto ciała bogów, zarówno Siedmiu jak i Wielkiego Pasterza, Pana Światła, Boga Motyli i innych, wyznawanych na najdalszych krańcach martinowego uniwersum. W wizji Aerona jego brat Euron dmie w potężny róg, a krakeny, smoki i sfinksy składają mu hołd. W kolejnej wizji Euron nadal zasiada na Żelaznym Tronie, ale nie przypomina człowieka, a kalmara. U jego boku znajduje się cień o kształcie kobiety, długi, wysoki i przerażający. Aeron zauważa, że dłonie kobiety tętnią bladym, białym płomieniem.

O szaleństwie Eurona świadczyć też może sala, w której uczuje wraz ze swymi towarzyszami. Nad głowami biesiadników znajdują się belki, do których przymocowane są ciała, kołyszące się nad stołami.

Euron nosi żelazną koronę, której kolce zostały zrobione z zębów rekina. Posiada też zbroję z valyriańskiej stali, co zdaniem Aerona jest dowodem na to, że faktycznie odnalazł Valyrię. Flota Greyjoya płynie pod dotychczasowymi herbami, ale na rufie każdy statek ma nową flagę, przedstawiającą czerwone oko z czarną źrenicą pod żelazną koroną, z dwiema wronami o bokach.

Rozdział kończy polecenie przymocowania wydobytych z lochu kapłanów do dziobów okrętów. Aeron zostaje umocowany na „Ciszy”, zaś jego towarzyszką po drugiej stronie dziobu jest Falia Flowers, ciężarna kochanka Eurona, której kapitan „Ciszy” kazał wyrwać język.

autor: Rudbekia
fot. mat. prasowe HBO

Przypisy:

[i] [i] G.R.R.Martin, Uczta dla Wron. Sieć spisków, rozdz. Łupieżca I, tłum. M. Jakuszewski, Wydawnictwo Zysk i Ska, 200, wydanie I, str. 120.

[ii] G.R.R.Martin, Uczta dla Wron. Cienie śmierci, rozdz. Żelazny Kapitan I, tłum. M. Jakuszewski, Wydawnictwo Zysk i Ska, 2006, wydanie I, str. 368.

[iii] G.R.R.Martin, Winds of Winter, rozdz. Theon.

[iv] G.R.R.Martin, Nawałnica Mieczy.Stal i śnieg, rozdz. Arya IV, tłum. M. Jakuszewski, Wydawnictwo Zysk i Ska, 200, wydanie I, str. 308.

[v] G.R.R.Martin, Uczta dla Wron. Sieć spisków, rozdz. Łupieżca I, tłum. M. Jakuszewski, Wydawnictwo Zysk i Ska, 200, wydanie I, str. 116.