Lys

Lys znajduje się na wyspie archipelagu Morza Letniego. Władzę w mieście sprawuje konklawe magistrów. Najpiękniejsze z Wolnych Miast cieszy się najzdrowszym klimatem w całym znanym świecie. Położone na żyznej ziemi Lys służyło jako uzdrowisko dla smoczych lordów z Valyrii. Założyli je bogaci szlachcice, początkowo osada była kolonią handlową. Lyseńskie domy rozkoszy słyną na całym świecie. Lyseńczycy są obdarzeni wyjątkową urodą – w ich żyłach płynie najwięcej krwi rodów dawnej Valyrii. Łowcy niewolników nieustannie poszukują atrakcyjnych chłopców i pięknych dziewcząt do domów rozkoszy. Lyseńska szlachta nade wszystko ceni czystość krwi – nawet królowie z dynastii Targaryenów szukali wśród nich żon bądź nałożnic. Lyseńczycy oddają cześć bogini miłości, której nagi wizerunek ozdabia ich monety. Jeden z domów rozkoszy w Lys słynie z naatheńskich dziewcząt przebranych za motyle. Łowcy niewolników sprzedają do niektórych przybytków Lys niewolników schwytanych w Sothorys. Czerwoni kapłani mają w Lys wielką świątynię. Lyseńskie galery mają pasiaste kadłuby i kolorowe żagle.

Lyseńskie łzy – jest droga trucizna o ciekłej konsystencji, bezbarwna, bez smaku i zapachu. Rozpuszczona w winie bądź wodzie po podaniu do przewodu pokarmowego imituje chorobę jelit, wżera się we wnętrzności i zabija jak choroba brzucha.

Dusiciel – trucizna produkowana przez alchemików z Lys i Braavos, wygląda jak intensywnie fioletowe kryształy. Uzyskuje się je z rośliny rosnącej na wyspach Morza Nefrytowego. Liście suszy się, a potem namacza w miksturze złożonej z wapna, słodzonej wody oraz pewnych rzadkich korzeni z Wysp Letnich. Potem można je wyrzucić, eliksir zaś należy zagęścić popiołem i zaczekać, aż się skrystalizuje. Proces jest powolny i trudny, a składniki kosztowne i niełatwe do zdobycia. Truciciele z Lys używają wydrążonych pierścieni, w których przechowują fioletowe kryształki.

Historia

Lys razem z Myr i Tyrosh nazywane są trzema swarliwymi córkami z powodu nieustannej walki o dominację nad Spornymi Ziemiami. W ich spory wielokrotnie dali się wciągnąć królowie i rycerze z Westeros. Swarliwe córki mają wspólną kulturę i obyczaje. Opierają się na handlu, wynajmują kompanie najemnicze, a zamożni kupcy dominują nad ubogimi szlachcicami czy wojownikami. Niewolnicy są trzykrotnie liczniejsi od wolnych obywateli. Miasta posiadają ogromne floty kupieckie i wojenne. Obecnie wojny toczone są na morzu, gdyż Sporne Ziemie zostały doszczętnie zniszczone podczas Stulecia Krwi. Od tamtej pory na tych ziemiach powstało wiele kompanii najemniczych. Konflikt pomiędzy trzema swarliwymi córkami przyczynił się do narodzin flot piratów i morskich najemników. Żegluga w okolicach Stopni jest bardzo niebezpieczna – statki z Wysp Letnich często omijają te skaliste wyspy.

Część floty rhoynarskiej księżniczki Nymerii zniesiona przez sztormy wylądowała w Lys i Tyrosh. Podobno w czasie Zagłady valyriańscy archontowie Tyrosh i Lys przeżyli, ale podczas zamieszek politycznych zgładzono ich razem ze smokami.

Harwyn Hoare, pierwszy król Żelaznych Wysp i dorzecza, w młodości pływał z łupieżcami na Stopnie, odwiedził Volantis, Tyrosh, Braavos i Lys. Walczył na Spornych Ziemiach.

Gdy Volantis w czasie Stulecia Krwi podbiło Lys i Myr i skierowało się ku Tyrosh, miasto otrzymało pomoc Pentos. W Myr i Lys wybuchły bunty, morski lord Braavos wysłał do Lys sto okrętów. Aegon I Targaryen, przyszły władca Siedmiu Królestw, poleciał na spotkanie z magistrami Pentos, a następnie udał się do Lys, gdzie spalił volanteńską flotę.

Podczas Gniewu Smoka (po Podboju i śmierci Rhaenys w Dorne) jedynym niespalonym miejscem była Słoneczna Włócznia. Według pogłosek Targaryenowie obawiali się księżnej Merii, która jakoby nabyła w Lys sposób na zabijanie smoków.

Młody Maegor Targaryen towarzyszył ser Osmudnowi Strongowi i Aethanowi Velaryonowi na Stopniach, gdzie walczyli z lyseńskim królem piratów Sargoso Saanem.

Księżniczka Saera, córka Jaehaerysa I i Alysanne, uciekła z nowicjatu w domu Matki i przez pewien czas żyła w Lys, skąd przeniosła się do Volantis.

Tylko raz trzy swarliwe córki się zjednoczyły – w 96 r.o.P zawiązano Triarchię, która miała oczyścić Stopnie z piratów. W rezultacie Triarchia przejęła kontrolę nad wąskim morzem, a Daemon Targaryen i Corlys Velaryon z flotą zmusili ją do wycofania się z większej części Stopni. Upadek rozpoczął konflikt o sławną lyseńską kurtyzanę – Czarną Łabędzicę, bratanicę lorda Swanna. Ale dopiero sojusz Braavos, Pentos i Volantis całkowicie położył kres Królestwu Trzech Córek.

Kochanką Daemona Targaryena była Mysaria z Lys. Książę poznał ją w Królewskiej Przystani i gdy zaszła z nim w ciążę, podarował jej smocze jajo. Król Viserys I rozkazał bratu oddalić nałożnicę i zwrócić jajo. Podczas rejsu do Lys Mysaria poroniła.

W czasie Tańca Smoków lyseńskie okręty brały udział w napaści na statek Aegona Młodszego i jego brata Viserysa, a następnie splądrowaniu Driftmarku oraz w bitwie w Gardzieli, gdzie zginął syn Rhaenyry Targaryen ze swoim smokiem. Mysaria z Lys pomagała księciu Daemonowi poprzez wysłanie Twaroga i Juchy do Czerwonej Twierdzy oraz podczas zdobycia przez Czarnych Królewskiej Przystani.

Oakenfist uwolnił brata Aegona III z Lys, gdzie przebywał od czasu Bitwy w Gardzieli.

Żoną przyszłego króla Viserysa II Targaryena była Larra Rogare z Lys. To właśnie ona pomogła złamać władzę regentów młodego króla Aegona i ukrócić machinacje lorda Peake’a.

Larra Rogare urodziła dwóch synów: przyszłego króla Aegona IV Niegodnego i księcia Aemona Smoczego Rycerza oraz córkę, przyszłą królową Naerys. Jej ojciec, bogaty bankier, wzbogacił się na sojuszu z Targaryenami. Spiski i manipulacje (zwane Lyseńską Wiosną) doprowadziły do upadku rodu bankierów (który przewyższył Żelazny Bank z Braavos). Gdy część rodziny została skazana na śmierć bądź lżejsze kary, brat Larry poprowadził przeciwko Lys armię dzierżąc valyiański miecz zwany Prawdą. Po urodzeniu dzieci siedem lat starsza od małżonka Larra Rogare powróciła do Lys.

Ostatnią metresą Aegona IV Niegodnego była Serenei z Lys, matka Sheiry Morskiej Gwiazdy. Sprowadzona została na królewski dwór przez lorda Jona Hightowera, królewskiego namiestnika. Uważana za czarodziejkę najpiękniejsza z metres zmarła w połogu.

Maekar Targaryen po turnieju w Ashford wysłał swojego syna Aeriona do Lys, gdzie książę zaciągnął się do Drugich Synów. Po powrocie z Lys walczył w III Rebelii Blackfyre’ów.

Jednym z bandy dziewięciu, nazywanych Dziewięciogroszowymi Królami, był Samarro Saan, Ostatni Valyrianin, pirat z Lys.

Przedakcja:

• Czerwona Żmija Oberyn Martell po zabiciu Edgara Yornwooda wyjechał do Starego Miasta, a stamtąd do Lys.
• Według plotek Jon Connigton zapił się na śmierć w Lys po tym, jak wygnano go ze Złotej Kompanii za kradzież pieniędzy.
• Illyrio Mopatis znalazł w domu rozkoszy w Lys Serrę, swoją drugą żonę. Była srebrnowłosą pięknością o niebieskich oczach i miękkich dłoniach, która zmarła na szarą zarazę.
• Daenerys wspomina, jak w czasie dzieciństwa wędrowała z bratem od jednego Wolnego Miasta do drugiego. Z Qohoru przenieśli się do Volantis, a stamtąd do Lys.
• Asha Greyjoy oddała cnotę pięknemu marynarzowi z galery handlowej z Lys.
• W 293 r.o.P. Jorah Mormont uciekł ze swoją żoną Lynesse Hightower z Wyspy Niedźwiedziej do Lys. Tam sprzedał swój statek, by zapewnić żonie utrzymanie. Po pół roku Jorah zaciągnął się na służbę jako najemnik, a Lynesse przeniosła się do rezydencji magnata handlowego nazwiskiem Tregar Ormollen, gdzie została naczelną konkubiną.
• Gdy “Cisza” Eurona Greyjoya opuściła Żelazne Wyspy, Asha Greyjoy przebywała z “Czarnym Wichrem” na Stopniach, gdzie kradła błyskotki lyseńskim piratom.

Gra o Tron:

• Viserys ofiarowuje Dany w prezencie ślubnym trzy służące, m.in. Doreah z Lys, która ma uczyć księżniczkę miłosnych sztuczek. W Pentos z jej usług korzystali magister Illyrio i Viserys.
• W porcie Królewskiej Przystani Catelyn Stark widzi transport towarów przywiezionych z Lys.
• W komnacie Małej Rady ściany pokryte są gobelinami z Lys.
• Pycelle mówi do Neda, iż Varys urodził się się jako niewolnik w Lys.
• Do uśmiercenia lorda Jona Arryna użyto trucizny o nazwie lyseńskie łzy. Varys sugeruje, by zgładzić Daenerys przy użyciu tej substancji.
• Jorah Mormont sugeruje Daenerys, iż khal Drogo uważa Siedem Królestw za miejsce podobne do Lorath lub Lys – kilka wysp i miast przyklejonych do skał.
• W Vaes Dothrak Dany czuje na Zachodnim Targu intensywnie słodką woń perfum z Lys. Handlarz wina próbujący otruć Danenerys Targaryen zachwala czerwone i białe lyseńskie wina. Nosi on jasne loki ufryzowane na modłę Lys.

Starcie Królów:

• Stannis Baratheon sprowadził na Smoczą Skałę najemników z Lys i Myr. Wspiera go także lyseński pirat Salladhor Saan, który ciągle przypomina królowi o liście długów do spłacenia. Lyseńczyk jest wygadanym, uśmiechniętym mężczyzną, który słynie z ekstrawagancji na obu brzegach wąskiego morza.
• Maester Cressen przy pomocy dusiciela próbuje otruć Melisandre z Asshai. Podczas tej kolacji lyseński kapitan lśnił niczym słońce, spowity w szkarłatne atłasy, złoto i klejnoty.
• Po spaleniu Siedmiu na Smoczej Skale przy brzegu kotwiczył wielki „Valyrianin” Salladhora Saana oraz dwa tuziny mniejszych lyseńskich galer o pasiastych kadłubach. Salla ma świeże informacje z Królewskiej Przystani i Wysogrodu. Opowiada Davosowi historię wykucia Światłonoścy.
• Doreah umiera na Czerwonym Pustkowiu. Daenerys opiekuje się Lysenką przed jej śmiercią.
• Littlefinger przyznaje się Tyrionowi do kontaktów z wysłannikami handlowymi z Lys. Śledząc poczynania skarbnika Krasnal zauważa obrót towarami z Lys.
• Na półce w komnacie wielkiego maestera Pycelle’a Tyrion widzi lyseńskie łzy pośród wielu innych trucizn i specyfików. Gdy Shagga goli staruszka podczas przesłuchania, Tyrion sugeruje, iż to wielki maester podał Jonowi Arrynowi lyseńskie łzy.
• Quhuru Mo, kapitan „Cynamonowego Wichru” z Miasta Wysokich Drzew mówi Daenerys w Qarth, że w Lys wspominano o śmierci króla Roberta Baratheona.
• Lyseńska flota Salladhora Saana osłania tył armii Stannisa Baratheona podczas bitwy na Czarnym Nurcie.
• W Qarth Daenerys w czasie poszukiwań statku rozmawiała z Lyseńczykiem z „Trębacza”.
• Marwyn Frey, piętnastoletni syn Raymunda Freya, jest uczniem alchemika w Lys.

Nawłanica Mieczy tom 1:

• Nymeria poluje na Krwawych Komediantów i zabija jasnoskórego Lyseńczyka. (widzi to Arya w jednym z wilczych snów). Później Jaime Lannister dostrzega wśród Dzielnych Kompanionów kolejnych Lyseńczyków.
• Lyseńczycy czekali za łańcuchem w Czarnej Zatoce i dzięki temu udało im się ewakuować resztki wojska Stannisa z brzegów Czarnego Nurtu na Smoczą Skałę.
• Lyseński statek ratuje Davosa, którego fale wyrzuciły na Włóczni Króla Merlingów. Khorane Sathmantes, dowódca okrętu, bardzo uprzejmie traktuje Davosa i ofiarowuje mu lyseński sztylet, którym Cebulowym Rycerz próbuje zabić Melisandre. Salla chce odwieść Davosa od tego zamiaru, proponując mu przemyt towarów w Wolnych Miastach.
• Na spotkaniu Małej Rady Varys informuje o prawdopodobieństwie wybuchu nowej wojny pomiędzy Lys a Tyrosh i próbie pozyskania przez te miasta Myr jako sojusznika.
• W Astaporze Kraznys mo Nakloz rani mieczem eunucha, jasnowłosego Lyseńczyka, by pokazać Daenerys niewrażliwość Nieskalanych na ból.
• Zdaniem Dany Astapor nie może się równać z Qarthem, Pentos ani Lys.
• W Braavos, Pentos i Lys bardzo kochają pieśni i są szczodrzy dla tych, którzy zdobędą ich uznanie.
• Ser Axell Florent ułożył z Salladhorem Saanem pewien plan, ale król Stannis nie pozwolił im działać. Florent szantażuje ser Davosa.
• W Lys i Tyrosh są domy rozkoszy, których klienci hojnie by zapłacili za zażycie przyjemności z ostatnią z Targaryenów.
• Cebulowy Rycerz udaremnia plan napaści na starego lorda Celtigara, co bardzo smuci lyseńskiego pirata, który chciał zdobyć róg wzywający z głębin krakeny.

Nawałnica Mieczy tom 2:

• Davos i Salladhor Saan rozmawiają o środkach ostrożności, które podjął namiestnik króla Stannisa. Lyseńczyk mówi o załodze statku pozbawionej języków, Melisandre i małym smoku, który mógłby zakończyć wojnę.
• Ellaria Sand jest wyznawczynią lyseńskiej bogini miłości.
• Lyseńscy piraci Saana stanowią siły dziesięciokrotnie mniejsze niż flota Paxtera Redwyne’a.
• Lyseńczycy nadal handlują z Królewską Przystanią i to oni przynoszą na Smoczą Skałę plotki o otruciu króla Joffreya przez Tyriona.
• Edric Storm zostaje umieszczony na pokładzie lyseńskiej galery i wysłany za wąskie morze, by lady Melisandre nie spaliła go celem przebudzenie kamiennego smoka.
• Podczas procesu Tyriona wielki maester Pycelle prezentuje zapasy trucizn, między innymi lyseńskie łzy. Oskarża Krasnala o kradzież dusiciela.
• Osmund Kettleblack zarzeka się, iż walczył na Spornych Ziemiach dla Lys i Tyrosh.
• Qartheński kapitan prosi w Meereen Daenerys o niewolników, których chciałby sprzedać w Lys.
• Lyseńczycy transportują siły króla Stannisa Baratheona ze Smoczej Skały na Mur, do Wschodniej Strażnicy.

Uczta dla Wron tom 1:

• Taena z Myr informuje Cersei, iż ma wielu wpływowych przyjaciół w Lys.
• Arianne Martell mówi Arysowi Oakheartowi o Myr na krawędzi wojny z Lys i Tyrosh, a także o zerwaniu kontraktu przez Złotą Kompanię.
• Kompania księżniczki Arianne w Shandystone dyskutuje o Lyseńczykach i wojnie na Spornych Ziemiach. Drey nazywa mieszkańców Lys tchórzami.
• Qyburn mówi Cersei, iż archont Tyrosh przedstawił Lys warunki mające położyć kres ich obecnej wojnie handlowej.

Uczta dla Wron tom 2:

• Victarion Greyjoy otrzymuje od Eurona smagłą kobietę bez języka, którą zabrano z niewolniczego statku płynącego do Lys.
• Na Stopniach pełno jest gniazd lyseńskich i myrijskich piratów, co podkreśla Rodrik Harlaw po przemówieniu Eurona na Tarczowych Wyspach.
• Cena niewolników rośnie, dlatego Wronie Oko proponuje sprzedać w Lys wrogów pojmanych w Reach.
• Cat znad kanałów targuje się z jasnowłosymi Lyseńczykami o cenę omułek, ostryg i innych owoców morza z Braavos. Dziewczynka często wchodziła na pokłady lyseńskich statków.
• “Bezwstydna Małpa” z Gulltown została zaatakowana przez lyseńskich korsarzy pod wodzą Salladhora Saana na pokładzie “Valyrianina” i “Syna Starej Matki”, o czym słyszy Cat w rozmowie z marynarzami.
• W Domu Czerni i Bieli Arya uczy się o truciznach, m.in. o lyseńskich łzach.
• W obliczu napaści Żelaznych Ludzi na Reach Humfrey Hightower popłynął do Lys po najemników, z nadzieją na pomoc siostry, Lynsesse Hightower, konkubiny lyseńskiego magnata handlowego.
• Aurane Waters, bękart z rodu Velaryonów, ma lyseńską urodę. Początkowo Cersei przypominał Rhaegara Targaryena, ale z czasem kobieta dostrzegła różnice.

Taniec ze Smokami tom 1:

• Tyrion Lannister zastanawia się, czy nierządnice odsyłane są do domów rozkoszy w Lys.
• Służąca, którą Illyrio Mopatis przysłał do Tyriona, była szkolona w burdelach w Lys. Mówi ona w języku powszechnym, a wcześniej usługiwała królowi.
• Hizdahr zo Loraq podróżował do Lys. Zapewnia Daenerys, iż potrzebują tam niewolników.
• Podczas podróży z Dorne do Volantis, grupa Quentyna zatrzymała się w Lys. Kolos cierpiał na zieloną chorobę przez cały czas trwania rejsu. W Lys potrzebował czterech dni, by odzyskać siły. Musieli wynająć pokoje w gospodzie, by maester Kedry mógł go położyć pod piernatem i karmić rosołami oraz napojami leczniczymi, aż wreszcie policzki młodzieńca odzyskały względnie różową barwę. Następnie ekipa przesiadła się w Lys na inny statek.
• Salladhor Saan wyklina obietnice króla Stannisa i gdy sztormy zatapiają kolejne lyseńskie statki, pirat rusza na południe, ku Stopniom i Lys, porzucając sprawę Baratheona. Próby zatrzymania Lyseńczyka podjęte przez Davosa nie przyniosły efektów.
• Do Volantis zawijają żaglowce z Lys.
• Torrent widział z Małej Siostry lyseńskie żagle, a przed nim Flintowie z Wdowiej Strażnicy. Pomarańczowe, zielone i różowe stanowiące flotę Salladhora Saana.
• Młody Gryf mówi płynnie w gminnym dialekcie Lys.
• W Białym Porcie w “Brzuchu Wieloryba” Davos słyszy, iż Myr, Lys i Tyrosh wdały się w kolejną wojnę.
• Jorah Mormont w burdelu w Sellhorys trzyma na kolanach Lysenkę (podobną do królowej Daenerys), gdy z górnego piętra schodzi Tyrion Lannister.
• Kapitanem szpiegów Złotej Kompanii jest Lyseńczyk, Lysono Maar, o liliowych oczach, białozłotych włosach i ustach mogących wzbudzić zazdrość u kurtyzan. Na pierwszy rzut oka Gryf wziął go za kobietę. Paznokcie miał pomalowane na fioletowo, a płatki jego uszu lśniły od pereł i ametystów.
• Jorah Mormont wspomina w rozmowie z Tyrionem swoją żonę, Lynesse Hightower, która obecnie przebywa w Lys.
• Na pokładzie “Perfumowanego Seneszala” Tyrion znalazł mocno wyczytany wolumin opiewający erotyczne przygody młodej niewolnicy w lyseńskim domu rozkoszy.

Taniec ze Smokami tom 2:

• Doran Martell otrzymuje informacje z Lys – wielka flota ze słoniami pod pokładem zawinęła tam, by uzupełnić zapasy wody.
• We Wschodniej Strażnicy znajdują się trzy bądź cztery sfatygowane lyseńskie galery zarekwirowane przez Cottera Pyke’a.
• Tycho Nestoris mówi Jonowi Snow o okrętach z dalekiego wschodu widzianych na Stopniach i powrocie Lyseńczyka Salladhora Saana do dawnych rewirów.
• Miły staruszek powtarza Aryi, iż musi nauczyć się dialektu z Lys.
• “U Pyntha” zjawiają się trzej Lyseńczycy, marynarze z „Dobrego Serca”, uszkodzonej przez sztormy galery, która nocą dowlokła się do portu, a rano skonfiskowała ją straż morskiego lorda. Przewozili dzikich pochwyconych w Hardhome za Murem, których chcieli sprzedać jako niewolników.
• Na Arenie Danzaka ginie lyseński młodzieniec.
• Z floty pod dowództwem Victariona większe, cięższe i bardziej powolne okręty popłynęły do Lys, by sprzedać jeńców wziętych na Wyspach Tarczowych.
• Dwa lyseńskie statki z floty Cottera Pyke rozbiły się na Skane nieopodal Skagos.
• Słonie Złotej Kompanii przewożone przez Volanteńczyków widziano w Lys, a później sztorm rozproszył połowę volanteńskiej floty.
• Po zdobyciu Gniazda Gryfów Harry Strickland mówi Jonowi Conningtonowi, by dać czas Lysono Maarowi na rozesłanie szpiegów.
• Ludzie Victariona zdobywają statek z Yunkai przewożący osiemdziesiąt dziewcząt do domów rozkoszy w Lys. Żelazny Kapitan wyzwala je jako morskie żony dla swych kapitanów, a osiem najpiękniejszych pali w ofierze Panu Światła.
• W Braavos posąg Płaczącej Kobiety z Lys ronił srebrne łzy, gdy brzydka dziewczynka (Arya Stark) pod nim przechodziła. Gdy szła obok „Szczęśliwego Portu”, wyszła stamtąd grupka chwiejących się na nogach lyseńskich marynarzy.

CYTATY

Lyseńczyk był wygadanym, uśmiechniętym mężczyzną, który słynął z ekstrawagancji na obu brzegach wąskiego morza. Dziś miał na sobie strój z błyszczącego srebrnogłowiu z rozciętymi rękawami tak długimi, że ich końce utworzyły na podłodze niewielkie sterty materiału. Nefrytowe guziki wyrzeźbiono na kształt małp, a na rzadkich, białych włosach spoczywała zielona czapeczka ozdobiona pawimi piórami. Davos przepchnął się do niego i usiadł za stolikiem. Nim został rycerzem, często kupował towary od Salladhora Saana. Lyseńczyk również był przemytnikiem, podobnie jak kupcem, bankierem, osławionym piratem i samozwańczym księciem wąskiego morza. Kiedy pirat zgromadzi wystarczająco wielki majątek, robią go księciem. To Davos popłynął do Lys, żeby przeciągnąć starego łotra na stronę Stannisa.
– Nie widziałeś jak palili bogów, panie?
– Czerwoni kapłani mają w Lys wielką świątynię. Ciągle coś w niej palą i wzywają wielkim krzykiem swego R’hllora. Nudzą mnie ich ognie. Mam nadzieję, że wkrótce znudzą też króla Stannisa. – Zupełnie nie przejmował się tym, że ktoś może go usłyszeć. Jadł winogrona, wysuwał pestki na dolną wargę i strącał je palcem. – Mój „Tysiącbarwny Ptak” przypłynął wczoraj, dobry rycerzu. To nie okręt wojenny, ale statek handlowy i niedawno złożył wizytę w Królewskiej Przystani.
Starcie Królów, Davos I str. 159-160 (2012)

zabrałem ze sobą Lynesse na wygnanie. Powtarzałem sobie, że nie liczy się nic oprócz naszej miłości. Uciekliśmy do Lys, gdzie sprzedałem mój statek, żebyśmy mieli z czego żyć. Głos miał ochrypły z żalu i Dany nie chciała go dalej wypytywać, musiała się jednak dowiedzieć, jak to się skończyło.
– Czy tam umarła? – zapytała z delikatnością w głosie.
– Tylko dla mnie – odparł. – Pół roku później wydałem już całe złoto i byłem zmuszony wstąpić na służbę jako najemnik. Gdy walczyłem z Braavosami na Rhoyne, Lynesse przeniosła się do rezydencji magnata handlowego nazwiskiem Tregar Ormollen. Opowiadają, że jest teraz jego naczelną konkubiną i nawet jego żona żyje w strachu przed nią.
Dany była przerażona.
– Czy jej nienawidzisz?
– Prawie tak mocno, jak ją kocham – przyznał ser Jorah. – Wybacz mi proszę, moja królowo, jestem już bardzo znużony.
Pozwoliła mu odejść, lecz gdy unosił połę namiotu, nie potrafiła się powstrzymać przed zadaniem mu jeszcze jednego pytania.
– A jak wyglądała ta twoja lady Lynesse?
Ser Jorah uśmiechnął się ze smutkiem.
– Była trochę podobna do ciebie, Daenerys.
Starcie Królów, Daenerys I str. 207-208 (2012)

Littlefinger poruszył ospale ręką.
– Wysłannik handlowy z Lys wspominał mi kiedyś, że lord Stannis z pewnością bardzo kocha swą córkę, bo przecież przystroił mury Smoczej Skały setkami jej posągów. Musiałem mu rzec: „mój panie, to są chimery”.
Starcie Królów, Tyrion III str. 238 (2012)

– Salladhor Saan myśli wyłącznie o złocie! – wybuchnął Stannis. – Głowę ma pełną marzeń o skarbie, który rzekomo leży ukryty gdzieś pod Czerwoną Twierdzą. Nie chcę już więcej słyszeć o Salladhorze Saanie. Dzień, w którym będę potrzebował strategicznych rad lyseńskiego bandyty, będzie dniem, w którym zdejmę koronę i przywdzieję czerń.
Starcie Królów, Davos II str. 625 (2012)

… na samym końcu Salladhor Saan na swym dumnym „Valyrianinie”, potężnym trzystuwiosłowym okręcie, a wraz z nim reszta jego galer o charakterystycznych,
pasiastych kadłubach. Lubiącemu się popisywać lysenskiemu książątku nie spodobało się, że wyznaczono mu miejsce w ariergardzie, nie ulegało jednak wątpliwości, że ser Imry mu nie ufa, tak samo, jak Stannis. Za często się uskarża i zbyt wiele mówi o złocie, które ma otrzymać – pomyślał Davos. Mimo to żałował, że nie ma go z nimi. Salladhor Saan był pomysłowym, starym piratem, a załogi jego okrętów składały się z urodzonych marynarzy, nieustraszonych w walce. Zostawienie ich z tyłu było marnotrawstwem.
Starcie Królów, Davos III str. 828-829 (2012)

Dotknął rękojeści pięknego, długiego sztyletu lyseńskiej roboty, który dostał od kapitana. Dowódca statku traktował go bardzo uprzejmie. Nazywał się Khorane Sathmantes i był Lyseńczykiem, tak samo jak Salladhor Saan, do którego należał statek. Kapitan miał jasnoniebieskie oczy, często widywane w Lys, i kościstą, ogorzałą twarz, lecz wiele lat spędził na handlu w Siedmiu Królestwach. Kiedy się dowiedział, że człowiek, którego wyciągnął z morza, jest sławetnym cebulowym rycerzem, oddał mu własną kajutę, ubranie i parę nowych butów, które prawie na niego pasowały.
Nawałnica Mieczy tom 1, Davos II str. 151 (2013)

Powiedz mi, Salla, muszę to wiedzieć. Nikogo oprócz Melisandre? Lyseńczyk przez długą chwilę przypatrywał mu się z powątpiewaniem. Wreszcie zaczął z niechęcią mówić.
– Strażnicy nie wpuszczają nikogo innego, nawet jego królowej i córki. Słudzy przynoszą posiłki, których nikt nie spożywa. – Pochylił się i ściszył głos. – Słyszałem dziwne opowieści o głodnych ogniach, które płoną wewnątrz góry, i o tym, że Stannis i kobieta w czerwieni schodzą tam razem, by spoglądać w płomienie. Powiadają, że są tam szyby i tajne schody, które wiodą do serca góry, w gorące miejsca, do których tylko ona może wchodzić bezpiecznie. To aż nadto wystarczy, by przestraszyć starego człowieka tak, że czasami ledwie ma siłę jeść.
Nawałnica Mieczy tom 1, Davos II str. 157-158 (2013)

Pewien lyseński pirat powiedział mi kiedyś, że dobry przemytnik stara się nie rzucać w oczy – odparł ostrożnie Davos. – Czarne żagle, wytłumione wiosła i załoga, która umie trzymać język za zębami.
Lyseńczyk ryknął śmiechem.
– Jeszcze lepsza jest załoga bez języków. Wielkie, silne niemowy, które nie umieją ani pisać, ani czytać. – Nagle jednak spoważniał. – Cieszę się, że ktoś strzeże twych pleców, stary przyjacielu. Jak sądzisz, czy król odda chłopca czerwonej kapłance? Jeden mały smok mógłby położyć kres tej wielkiej wojnie.
Nawałnica Mieczy tom 2, Davos V str. 143-144 (2014)

Stannis zazgrzytał zębami.
– To niebezpieczny człowiek. Przekonałem się o tym nad Czarnym Nurtem. Skąd masz te wieści?
– Lyseńczycy nadal handlują z Królewską Przystanią. Salladhor Saan nie miał powodu mnie okłamywać.
– Pewnie masz rację. – Król przebiegł palcami po stole.
Nawałnica Mieczy tom 2, Davos VI str. 290 (2014)

W tamtym słoiczku są lyseńskie łzy. Tak, znam je wszystkie. Krasnal Tyrion Lannister ukradł je z moich komnat, gdy uwięził mnie pod fałszywymi zarzutami.
– Pycelle – zawołał Tyrion, narażając się na gniew ojca. – Czy któraś z tych trucizn może udusić człowieka?
– Nie. Do tego potrzebny jest rzadziej spotykany jad. W latach mej młodości, w Cytadeli, moi nauczyciele zwali go dusicielem.
– Ale tego rzadko spotykanego jadu nie znaleziono, prawda?
– Nie. – Pycelle zamrugał powiekami. – Zużyłeś go w całości, by zabić najszlachetniejsze dziecko, jakie bogowie kiedykolwiek umieścili na tej dobrej ziemi.
Nawałnica Mieczy tom 2, Tyrion IX str. 332 (2014)

Dziewczynka pozwoliła jej powąchać proszek, a potem posłała ją na górę po buteleczkę z czerwonego szkła. – To jest okrutniejsza trucizna, ale za to nie ma smaku i zapachu, więc łatwiej można ją ukryć. Ludzie zwą ją lyseńskimi łzami. Jeśli rozpuścić je w winie albo w wodzie, wżerają się we wnętrzności i zabijają, jak choroba brzucha. Powąchaj. – Arya wykonała polecenie, ale nic nie poczuła.
Uczta dla Wron tom 2, Cat znad kanałów str. 204 (2015)

Illyrio wsadził prawą dłoń w lewy rękaw i wyciągnął stamtąd srebrny medalion. Wewnątrz znajdowało się malowidło kobiety o dużych niebieskich oczach i jasnozłotych włosach usianych srebrnymi smużkami. – Serra. Znalazłem ją w lyseńskim domu rozkoszy i sprowadziłem do domu, żeby grzała mi łoże, ale w końcu ją poślubiłem, mimo że moja pierwsza żona była kuzynką księcia Pentos. Od tej chwili bramy pałacu zamknęły się przede mną, ale nie dbałem o to. Cena nie była wygórowana, nie za Serrę.
– Jak umarła?
Tyrion wiedział, że Serra nie żyje. Żaden mężczyzna nie mówiłby z taką czułością o kobiecie, która go porzuciła.
– Do Pentos zawinęła braavoska galera handlowa, wracająca z Morza Nefrytowego. „Skarbiec” wiózł goździki i szafran, gagat i nefryt, szkarłatny brokat, zielony jedwab… i szarą śmierć. Zabiliśmy wioślarzy, gdy tylko wyszli na brzeg, i spaliliśmy stojący na kotwicy statek, ale szczury zeszły z pokładu po wiosłach i dopłynęły do nabrzeża, poruszając zimnymi skamieniałymi łapkami. Zaraza pochłonęła dwa tysiące ofiar, zanim wygasła. – Magister Illyrio zamknął medalion. – Trzymam jej ręce w sypialni. Kiedyś były takie miękkie…
Taniec ze Smokami, tom 1 Tyrion II str. 111 (2011)

Przez całą drogę wzdłuż wybrzeża prześladowały ich czarne niebo, gwałtowne wichry i ulewne deszcze. Galery „Oledo” oraz „Syn Starej Matki” rozbiły się na skałach Skagos, wyspy jednorożców i kanibali, gdzie nawet Ślepy Bękart bał się zapuszczać. Wielka koga „Saathos Saan” zatonęła nieopodal Szarych Urwisk.
– Stannis za nie zapłaci – wściekał się Salladhor Saan. – Zapłaci za wszystkie szczerym złotem.
Mogłoby się zdawać, że jakiś gniewny bóg zażądał od nich zapłaty za łatwy rejs na północ. Sprzyjający wiatr z południa zaniósł ich od Smoczej Skały aż na Mur. Kolejny szkwał zerwał żagle „Obfitych Żniw” i Salla musiał wziąć kogę na hol. Trzydzieści mil na północ od Wdowiej Strażnicy znowu rozpętała się burza. „Obfite Żniwa” uderzyły w jedną z holujących je galer i oba statki zatonęły. Resztę lyseńskiej floty wiatr rozproszył po wąskim morzu. Niektóre okręty zdołają się dowlec do jakiegoś portu. Innych już nigdy nie ujrzą na oczy.
– Salladhor Żebrak, oto, kim uczynił mnie twój król – poskarżył się Davosowi Salladhor Saan, gdy resztki jego floty wlokły się przez Zimną Wodę. – Salladhor Rozbitek. Gdzie są moje statki? I moje złoto, całe to złoto, które mi obiecał? – Gdy Davos próbował go zapewnić, że otrzyma zapłatę, Salla wybuchnął gniewem. – Kiedy? Kiedy! Jutro, przy nowym księżycu, kiedy wróci czerwona kometa? Obiecuje mi złoto i klejnoty, zawsze obiecuje, ale nigdy nie widziałem tego złota. Mówi, że mam jego słowo, och, tak, jego królewskie słowo, zapisał to na papierze. Czy Salladhor Saan może jeść królewskie słowa? Czy nasyci pragnienie dokumentami i lakowymi pieczęciami?(…)
Być może jakiś miodousty lord zdołałby przekonać lyseńskiego księcia piratów, ale Davos był tylko cebulowym rycerzem. Jego słowa sprowokowały kolejny wybuch gniewu.
– Byłem cierpliwy na Smoczej Skale, gdy kobieta w czerwieni paliła drewnianych bogów i wrzeszczących ludzi – wołał Salla. – Byłem cierpliwy przez całą długą drogę na Mur. Byłem cierpliwy we Wschodniej Strażnicy… choć marzłem, tak okropnie marzłem. Do licha z tym, mówię. Do licha z twoją cierpliwością i z twoim królem. Moi ludzie są głodni. Chcą znowu wyruchać żony, policzyć synów, zobaczyć Stopnie i ogrody rozkoszy w Lys. Nie potrzebują lodu, sztormów i pustych obietnic. Na północy jest za zimno i z każdą chwilą robi się coraz zimniej.
Taniec ze Smokami, tom 1 Davos str. 169-171 (2011)

Wiem, dlaczego morski lord skonfiskował „Dobre Serce”. Statek wiózł niewolników. Setki kobiet i dzieci powiązanych sznurami w ładowni. Braavos założyli zbiegli niewolnicy i niewolnictwo było tu zakazane.
– Wiem, skąd się wzięli niewolnicy. To dzicy z Westeros, z miejsca zwanego Hardhome. To przeklęte miejsce, dawne ruiny. – Stara Niania opowiadała jej historie o Hardhome, w Winterfell, gdy była jeszcze Aryą Stark. – Po wielkiej bitwie, w której zginął król za Murem, dzicy uciekli. Leśna wiedźma powiedziała im, że jeśli udadzą się do Hardhome, przypłyną tam statki, które zabiorą ich gdzieś, gdzie jest ciepło. Ale pojawiły się tylko dwa lyseńskie okręty pirackie, „Dobre Serce” i „Słoń”, zagnane na północ przez sztormy. Rzuciły kotwice w Hardhome, by dokonać napraw i ich załogi zobaczyły dzikich. Były ich tysiące i nie mieli miejsca dla wszystkich, powiedzieli więc, że zabiorą tylko kobiety i dzieci. Dzicy nie mieli nic do jedzenia i mężczyźni zgodzili się odesłać swe żony i córki, ale gdy tylko okręty oddaliły się od brzegu, Lyseńczycy zagnali kobiety i dzieci pod pokład i związali wszystkie. Chcieli je sprzedać w Lys, ale potem natrafili na kolejny sztorm i statki straciły kontakt. „Dobre Serce” było poważnie uszkodzone i kapitan nie miał innego wyboru, jak zawinąć tutaj, ale „Słoń” mógł dotrzeć do macierzystego portu. Lyseńczycy z oberży „U Pynta” myśleli, że wróci na północ, prowadząc więcej statków. Cena niewolników ponoć rośnie, a w Hardhome zostały jeszcze tysiące kobiet i dzieci.
Taniec ze Smokami tom 2, Ślepa dziewczynka str. 178-179 (2011)

Teorie fanów:

http://ogienilod.in-mist.net/viewtopic.php?f=45&t=3503

oprac. Mya Stone