George R. R. Martin „Nawałnica mieczy. Krew i złoto” (streszczenie)

Bran, Reedowie i Hodor nocują w Nocnym Forcie, starej twierdzy, z którą związane są mroczne legendy. Stark śnił o Krwawych Godach i wiedział o śmierci Robba i Szarego Wichra. Meera szuka drogi za Mur, ale niestety nie znajduje nic poza bramą Nocnego Fortu, zablokowaną kamieniami i lodem, przez którą nie można się przedostać. Bran wraz z przyjaciółmi nocuje w zamkowej kuchni, w której znajduje się spora studnia. W środku nocy małego Starka budzą dobiegające ze studni tajemnicze odgłosy. Wbrew obawom chłopca postaciami, które wyłoniły się zza cembrowiny, nie są bohaterowie opowieści Starej Niani, a Samwell Tarly z Goździk i jej dzieckiem. Zimnoręki, który uratował Sama i dziką dziewczynę przed upiorami, polecił chłopakowi sprowadzić na dół Brana i jego towarzyszy. Studnia jest drogą do Czarnej Bramy, którą otworzyć może tylko czarny brat, a Zimnoręki nie jest w stanie przekroczyć Muru. Brama otwiera się po wypowiedzeniu przez Sama słów przysięgi Nocnej Straży. Bran prosi Tarly’ego, by nikomu nie wspominał o tym spotkaniu, następnie wraz z towarzyszami przechodzi na drugą stronę Muru.

Daenerys Targaryen ze swym wojskiem przybywa do Meereen, potężnego miasta, większego od Astaporu i Yunkai, którego symbolem jest Harpia. Meereen wysyła swego bohatera, Oznaka zo Pahla, by ten wyzwał na pojedynek reprezentanta wojsk smoczej królowej. Na wyzwanie odpowiada Silny Belwas. Eunuch bez problemu pokonuje w pojedynku Oznaka, a następnie hańbi jego zwłoki. Wygrana nad bohaterem nie przybliżyła Daenerys do zdobycia miasta. Jorah Mormont odradza zdobywanie Meereen. Proponuje, by smocza królowa podążyła do Westeros. Brązowy Ben Plum, dowódca najemników, sugeruje, by do Meeren dostać się kanałami. Dany potrzebuje chwili na rozważanie dalszych działań, więc wraz z Missandei wybiera się na konną przejażdżkę po obozie. Towarzyszy im Arstan i to on ratuje Daenerys zaatakowaną przez Bękarta Tytana, który w przebraniu towarzyszył im od Yunkai. Dany w nagrodę chce pasować starego giermka na rycerza, lecz sprzeciwiają się temu nie tylko ser Jorah, lecz także sam zainteresowany. Arstan przyznaje się do mistyfikacji i zdradza Daenerys swoje prawdziwe imię – to Barristan Selmy, niegdyś lord dowódca białych płaszczy. Stary rycerz deklaruje chęć służenia Dany i informuje królową o podwójnej grze Joraha Mormonta, który od jej ślubu z khalem Drogo szpiegował Daenerys i przekazywał meldunki do Varysa.

Tyrion spędza z Shae noc przed ślubem Joffreya. Dziewczyna namawia go, by zgodził się na jej udział w weselu, ale karzeł odmawia ze względu na jej bezpieczeństwo. Zastanawia się, co dalej uczynić z kochanką. Postanawia wydać ją za młodego rycerza imieniem Tallad.

W pierwszy dzień nowego roku, trzechsetnego licząc od podboju Aegona, Joffrey ma poślubić Margaery Tyrell. Sansa wraz z mężem jest zaproszona również na uroczyste śniadanie, po którym goście przystępują do składania królowi ślubnych darów. Tyrion ofiarowuje „Żywoty czterech królów”, unikatowy egzemplarz książki, którą Joff chwilę później rozrąbuje otrzymanym od dziadka Tywina mieczem z valyriańskiej stali.

Joffrey deklaruje, iż zna valyriańską stal, co przypomina Tyrionowi historię nieudanego zamachu na Brana Starka. Karzeł podejrzewa, że zabójcę prawdopodobnie wynajął Joff. Ślub w sepcie przebiega bez niespodzianek, po uroczystości Tyrion i Sansa przebierają się w stroje odpowiednie na weselną ucztę. Jedną z pierwszych osób spotkanych na weselu jest Olenna Tyrell, która składa Sansie kondolencje z powodu śmierci brata i poprawia jej siatkę na włosach. Uczta weselna jest wystawna, uczestniczy w niej tysiąc gości, minstrelowie rywalizują o pozłacaną lutnię, swoją sztukę pokazują również akrobaci, a największy aplauz wzbudziła dwójka karłów, których przedstawienie było imitacją rycerskiego turnieju. Joffrey zmusza Tyriona, by służył mu jako podczaszy. Młody król częstuje się weselnym pasztetem i chwilę po tym umiera. Cersei oskarża Tyriona o zamordowanie swego syna.

Sansa wraz z innymi gośćmi ucieka z wesela. Przebiera się w przygotowane zawczasu ubranie i wraz z ser Dontosem Hollardem wydostaje się z Czerwonej Twierdzy. Zauważa, że z siatki, którą miała na włosach, zniknął jeden kamień. Oswell Kettleblack przewozi ich łodzią na wynajęty statek, na którym czeka Littlefinger. Dontos oczekuje nagrody za dostarczenie Sansy, ale zamiast 10 tysięcy złotych smoków czeka go śmierć. Petyr wyjaśnia Sansie, że Hollard działał na jego polecenie, że to on aranżował jej spotkania w bożym gaju oraz że pomysł sprowadzenia karłów na ucztę weselną również był jego. Miało to na celu skierowanie podejrzeń w kierunku Tyriona oraz wprowadzenie chaosu.

Jaime z towarzyszami przybywa do Królewskiej Przystani już po śmierci Joffreya. Po drodze dobiegają ich wieści o Krwawych Godach. W stolicy Jaime poznaje nowych królewskich gwardzistów, a ser Loras zarzuca Brienne udział w zamordowaniu króla Renly’ego, lecz Królobójca staje w obronie dziewczyny. Cersei przebywa w sepcie, czuwając przy zwłokach Joffa. Jaime odwiedza tam siostrę, która stara się go przekonać, że za śmierć Joffreya odpowiada Tyrion i prosi o zabicie ich karłowatego brata. Rodzeństwo kocha się, następnie Królobójca próbuje namówić Cersei na zalegalizowanie ich związku, ale królowa odmawia, wskazując, że wszystkie prawa Lannisterów do władania Westeros pochodzą od Tommena, który oficjalnie jest synem Roberta Baratheona. Cersei zaczyna zachowywać pewien dystans wobec okaleczonego brata. Jaime udaje się do lorda Tywina, który informuje go, iż Joffrey zginął od trucizny, a Vargo Hoat jest w mocy Gregora Clegane’a. Następnie namawia syna do porzucenia gwardii królewskiej i podjęcia obowiązków dziedzica Casterly Rock. Jaime zdecydowanie odmawia.

Davos wraz z zaufanymi ludźmi przemyca Edrica Storma na statek piracki Salladhora Saana. Stannis dowiaduje się o śmierci Joffreya, którą przepowiedziałaMelisandre. Czerwona kapłanka żąda wydania jej bękarta króla Roberta. Davos mówi im, że chłopiec jest już daleko za Smoczą Skałą i nikt nie ma mocy przywołać go z powrotem. Wskazuje, że jego czyn był podyktowany obowiązkami, jakie królewski namiestnik ma wobec króla. Na koniec czyta Stannisowi list od maestra Nocnej Straży.

Na Murze trwają walki. Oprócz dziesiątek tysięcy wolnych ludzi Mance Rayder sprowadził też mamuty i olbrzymy. Ich celem było zdobycie bramy, krętego tunelu prowadzącego przez lód, tarasowanego przez trzy żelazne kraty, zamykane na zamek. Donal wybiera kilku ludzi, którzy pomogą mu bronić bramy, a na czas swej nieobecności wyznacza Jona Snow na dowodzącego obroną Muru. Jon, mimo zmęczenia i gorączki, całą noc strzela z łuku do zgromadzonych pod Murem wolnych ludzi. Gdy nastaje świt, oczom obrońców ukazuje się armia Mance’a – olbrzymia horda dzikich zebranych ze wszystkich plemion, od kanibali począwszy, na mieszkańcach jaskiń skończywszy. Całonocna walka była tylko przygrywką do prawdziwej bitwy, jaka teraz ich czeka. Wolni ludzie mają także taran. Zniszczenie go było pierwszym zadaniem wyznaczonym przez Jona Snow. Młodzieniec przekazuje dowodzenie Greenowi, a sam idzie sprawdzić sytuację pod bramą. Wszyscy obrońcy bramy zginęli, włącznie z Donalem Noye. Jednoręki płatnerz zabił Maga Mocarnego, króla olbrzymów, ale Magowi udało się zabić także Donala. Jon rozkazuje naprawić w miarę możliwości bramę i zablokować tunel lodem i kamieniami.

Arya po ucieczce spod Bliźniaków traci chęć do życia, ale Sandor zmusza ją do codziennej wędrówki, choć nie pilnuje dziewczynki, bowiem ma świadomość, że szansa na duży okup przepadła wraz z śmiercią Robba Starka. Pewnego dnia spotykają rannego łucznika, który też brał udział w rzezi pod Bliźniakami. Ogar oferuje mu wodę i „dar łaski”, przy okazji uczy małą wilczycę, jak zabija się człowieka. Dziewczynka namawia Clegane’a by wrócili do Bliźniaków po jej matkę, ale Sandor odmawia. Następnego ranka Arya nie ponawia prośby, bowiem widziała martwą Cat w wilczym śnie. Jej wilkorzyca, Nymeria, wyciągnęła zwłoki Catelyn Stark z rzeki. Arya z Sandorem przybywają do osady ukrytej w górach, tam Ogar zatrudnia się do pracy fizycznej, ale gdy palisada zostaje ukończona, starszy wioski każe im się wynosić z wioski. Clegnane zastanawia się, czy nie zabrać dziewczynki do Riverrun i tam oddać ją za okup Blackfishowi.