George R. R. Martin „Nawałnica mieczy. Krew i złoto” (streszczenie)

Tyrion w celi oczekuje na proces. Odwiedza go stryj, ser Kevan Lannister. Ostrzega, że Cersei ogłosiła, że w ewentualnym sądzie bożym jej czempionem będzie ser Gregor Clegane. Kevan obiecuje, że sprowadzi na proces świadków niewinności Tyriona, wskazanych przez Krasnala, ale ten poza Sansą Stark nie jest w stanie wymienić żadnych nazwisk. Tyrion prosi swego giermka, by sprowadził Bronna. Najemnik pojawia się nazajutrz, ale nie wyraża chęci narażania skóry w imię przyjaźni z Krasnalem. Cersei zaaranżowała jego małżeństwo z Lollys Stokeworth, zaś karzeł jest w stanie zaoferować Bronnowi wyłącznie obietnice. Kevan informuje Tyriona, że Sansy nie znaleziono, a wraz z nią zniknął ser Dontos. Proces rozpoczyna się bez zbędnej zwłoki. Sędziami są Tywin Lannister, Mace Tyrell oraz książę Dorne Oberyn Martell. Tyrion nie przyznaje się do zamordowania Joffreya, nie zeznaje też przeciwko Sansie. Cersei przedstawia cały szereg świadków, informujących sąd o mniej lub bardziej znaczących faktach, mających potwierdzać winę Tyriona. Kevan, odwiedzający młodszego bratanka wieczorem w celi, wydaje się być przekonanym o jego winie. Podpowiada mu, by przyznał się do zamordowania Joffreya i prosił ojca o łaskę, a lord Tywin pozwoli mu przywdziać czerń i wstąpić do Nocnej Straży. Nazajutrz zeznania przeciwko Tyrionowi składa Varys, a na następny dzień Cersei zapowiedziała jeszcze jednego świadka. Wieczorem Tyrion ma kolejnego gościa. Czerwona Żmija, który za nic ma konwenanse, odwiedza oskarżonego w celi. Tyrion wprost mówi Oberynowi, kto zabił jego siostrę i jej dzieci, choć kłamie w sprawie udziału lorda Tywina w tym morderstwie. Książę Dorne deklaruje, że tylko on jest w stanie uratować Tyriona… jako jego reprezentant w walce.

Jaime Lannister nadrabia zaległości w obowiązkach lorda dowódcy. Zaczyna od przeglądania Księgi Braci – liczącej tysiąc stron białej księgi, będącej kroniką Gwardii Królewskiej, co skłania go do refleksji na temat własnej przeszłości i swego miejsca w historii Królewskiej Gwardii. Jaime zwołuje posiedzenie obecnych w stolicy białych płaszczy, rozdziela pomiędzy nich zadania i poznaje bliżej swoich nowych braci, wybranych w ostatnich miesiącach przez Cersei i Joffreya.

Littlefinger zabiera Sansę na Paluchy, niewielkie wysepki, na których się wychował. Oczekuje tam przybycia Lysy Arryn, z którą – jako lord Harrenhall – ma się ożenić. Domostwo Petyra jest skromne, służba nieliczna, a mieszkanie zaniedbane. Littlefinger wyjaśnia Sansie, że dziewczyna musi przybrać inną tożsamość: przedstawi ją światu jako Alayne Stone, swoją nieprawo urodzoną córkę, wychowywaną latami przez septy. Lysa natychmiast po przybyciu nalega na ślub i pokładziny, gdyż jej uczucie do Petyra nie słabnie od lat, czemu kobieta wyraz podczas nocy poślubnej. Nazajutrz Sansa jest proszona na rozmowę do ciotki. Petyr wyznaje żonie, kim naprawdę jest dziewczyna, a Lysa snuje plany odnośnie zaślubienia Sansy przez jej ośmioletniego syna, Roberta.

Na Murze trwa nieustanna walka. Ludzie Mance’a nie rezygnują z ataków i wytwarzają machiny oblężnicze, zaś obrońcy nie opuszczają Muru nawet na noc, kiedy drzemią na jego szczycie. Jon Snow, wciąż kulejący z powodu zranionej nogi, dowodzi obroną Muru. Bracia z Nocnej Straży są już śmiertelnie zmęczeni, ale nie opuszcza ich wisielczy humor. Obrońcom zaczyna brakować oleju i strzał, a tymczasem dzicy budują „żółwia” pod osłoną którego będą mogli zaatakować bramę. Jonowi i jego towarzyszom udaje się zażegnać niebezpieczeństwo, ale mają świadomość, że sił nie wystarczy im na długo. Do Czarnego Zamku przybywa Janos Slynt z Alliserem Thorne i ten pierwszy przejmuje dowodzenie. Slynt przesłuchuje Jona, a oskarżenia schwytanego Lorda Kości pogrążają chłopaka w oczach Slynta. Jon Snow, oskarżony o zdradę i zabójstwo Qhorina Półrękiego, mimo słów wypowiedzianych w jego obronie przez maestra Aemona, trafia do aresztu.

Tyrion z niepokojem oczekuje ostatniego dnia procesu. Świadkiem, którego zeznania Cersei zachowała na koniec, jest Shae, kochanka Tyriona i służąca jego żony. Kobieta oskarża Tyriona o spiskowanie z Sansą w celu zamordowania Joffreya, a samą siebie przedstawia jako uosobienie niewinności wykorzystane przez karłowatego zwyrodnialca. Wzburzony zdradą ukochanej Tyrion przyznaje się do winy. Podkreśla, że nie zabił Joffreya, ale całe życie jest winny bycia karłem, co jest jego największą zbrodnią w oczach ojca. Tyrion domaga się próby walki, a Oberyn – zgodnie z umową – zgłasza się na jego reprezentanta. Krasnal noc spędza zadziwiająco spokojnie, a rankiem przed próbą walki spotyka się z Czerwoną Żmiją. Książę jest silnie zmotywowany by pokonać mordercę swojej siostry, nie przejmuje się złą sławą, jaka otacza ser Gregora Clegane’a. Oberyn zakłada do walki lekką zbroję i hełm, by zachować swobodę ruchów. Jego bronią jest długa na osiem stóp włócznia, której ostrze pokryte zostało jakąś substancją. Ser Gregor występuje w ciężkiej zbroi płytowej, a walczy ogromnym, sześciostopowym mieczem. Oberyn jest bardzo ruchliwy, nie daje przeciwnikowi nawet na chwilę odpocząć i przez cały czas pojedynku przypomina Clegane’owi zamordowaną przez niego Ellię Martell: „Zgwałciłeś ją. Zamordowałeś ją. Zabiłeś jej dzieci” słychać nieustannie nad placem, na którym odbywa się sąd boży. Góra z czasem słabnie, a Oberyn oślepia przeciwnika odbitymi słonecznymi promieniami i zadaje mu poważne obrażenia. Książę Dorne już ma dobić rywala, ale leżący na plecach Gregor Clegane udowadnia, że nadal jest niebezpiecznym przeciwnikiem. Góra wykorzystuje chwilę nieuwagi Czerwonej Żmii, łapie go za nogę, przewraca na siebie i zabija, przyznaje jednocześnie, że zamordował i zgwałcił jego siostrę Ellię. Tyrion zostaje skazany na śmierć i zamknięty w ciemnicy.

Daenerys nakazuje swoim ludziom wejść do miasta kanałami kanalizacyjnymi i dzięki tej taktyce zdobywa Meereen. Właścicielom niewolników poleca wydać 163 spośród Wielkich Panów, następnie każe ich ukrzyżować w odwecie za 163 niewolniczych dzieci, ukrzyżowanych na drodze do Meereen. Posłowie donoszą o kłopotach w miastach wyzwolonych przez Daenerys. Smocza królowa rozstrzyga o dalszych losach Barristana Selmy’ego i Joraha Mormonta. Ser Barristan wyjaśnia jej motywy swego postępowania i ofiaruje swoją służbę, którą Dany przyjmuje. Wymierzenie sprawiedliwości ser Jorahowi jest trudniejszym zadaniem, a ponieważ rycerz nie wykazał spodziewanej przez królową pokory, został skazany na wygnanie. Daenerys podejmuje również decyzję odnośnie do swej przyszłości. Zamierza zaprzestać dalszych podbojów i chce, zanim uda się do Westeros, opanować trudną sztukę władania podbitymi miastami.

Mały król Tommen podpisuje kolejne dokumenty przedstawiane mu przez małą radę. Wśród nich znajdują się ułaskawienia, nadania ziem dla lannisterskich stronników, legitymizacja bękarciego syna Roose Boltona, akt wyjęcia spod prawa i pozbawienia majątku Edmure’a Tully’ego i jego stryja Blackfisha. Jaime spotyka na dziedzińcu Nagolennika i jego ludzi, ich kolejnym zadaniem jest odprowadzenie do lorda Boltona dziewczynki podstawionej za Aryę Stark, która ma zostać żoną Ramsaya. Ser Gregor Clegane, poważnie ranny podczas sądu bożego, nie może powrócić do zdrowia mimo opieki wielkiego maestra Pycelle’a. Żmija zatruł swoją broń i Pycelle nie potrafi znaleźć remedium na tę truciznę. Na Jaimego w jego celi czeka Cersei, która błaga go o interwencję u Tywina Lannistera. Królowa obawia się, że ojciec wyda ją powtórnie za mąż za kogoś spoza Królewskiej Przystani i tym samym odseparuje ją od syna. Jaime wzywa na rozmowę ser Lorasa i Brienne. Rycerz Kwiatów zaczyna wątpić w winę dziewczyny, a Brienne otrzymuje od Królobójcy miecz z valyriańskiej stali i polecenie odnalezienia Sansy Stark.

Jon Snow po spędzeniu kilku dni w lodowej celi zostaje wezwany przed oblicze tymczasowych dowódców Czarnego Zamku. Alliser Thorne wraz z Janosem Slyntem wyznaczają mu zadanie zabicia Mance’a Raydera w jego własnym obozie. Za Murem Snow spotyka Tormunda, któremu opowiada o ostatniej walce Maga Mocarnego oraz o śmierci Magnara i Ygritte. Wolni ludzie otwarcie okazują Jonowi swą niechęć. Mance przyjmuje posła w swym namiocie, w którym Jon zauważa wielki wojenny róg. Król dzikich twierdzi, że to legendarny Róg Zimy, zwany też Rogiem Joramuna, który wedle legend ma moc obalenia Muru. Mance docenia potęgę tej lodowej fortyfikacji i fakt, że broni południowe krainy przed atakiem Innych. Składa Jonowi propozycję – jeśli Nocna Straż przepuści wolnych ludzi przez Mur, to on odda im Róg Zimy, choć dzicy zachowają swoje zwyczaje i nie będą nikomu przysięgać służby. W razie odmowy po trzech dniach Tormund zadmie w róg. Rozmowę przerywa przybycie wojsk. To Stannis Baratheon nadciągał z odsieczą i dziesiątkuje szeregi dzikich ludzi. Rayder rusza do walki, a Jon zostaje na miejscu, by bronić rodzącej właśnie Dalli, żony Mansa, oraz jej siostry, pięknej Val, przed ewentualnymi napastnikami.

Arya z Sandorem docierają do gospody na rozstaju dróg. W środku spotykają ludzi ser Gregora Clegane’a, którzy dzielą się z nimi najnowszymi wiadomościami. Ogar podczas rozmowy pije dużo wina, więc gdy dochodzi do zbrojnej konfrontacji, nie jest w stanie walczyć w pełni swych możliwości. Z pomocą Aryi pokonuje przeciwników, a mała wilczyca odhacza kolejne nazwiska ze swej wyliczanki. Ranny Sandor oddala się wraz z Aryą od okolicy, w której może napotkać ludzi swego brata. Dziewczynka pomaga mu opatrzyć rany, ale obrażenia są poważne. Osłabiony, gorączkujący Clegane nie jest w stanie długo jechać konno. Sandor prosi Aryę o szybką śmierć, ale dziewczynka stwierdza, że on nie zasługuje na dar łaski i oddala się. Po kilku dniach dociera do Solanek, tam sprzedaje swego konia i dzięki monecie otrzymanej niegdyś od Jaqena H’ghara uzyskuje miejsce na statku płynącym do Braavos.

Sam i Goździk docierają do Czarnego Zamku. Dalla nie przeżyła porodu, więc Goździk zostaje mamką jej syna. Jon przez niektórych braci nadal traktowany jest jako renegat. Odsunięty od swych obowiązków, całymi dniami trenuje szermierkę. Przyklaskuje pomysłowi Sama, by napisać list do ojca Samwella, w którym przedstawi Goździk jako matkę swego nieprawego dziecka. Tym kłamstwem zapewniłby dziewczynie i dziecku opiekę rodu Tarlych. Mance trafia do niewoli. Jego przyszły los zależy od Stannisa Baratheona i Melisandre, ale wiadomo, że królewska krew Raydera przyda się czerwonej kapłance do odprawienia kolejnych rytuałów. Bracia z Nocnej Straży wybierają nowego lorda dowódcę. Żaden z kandydatów nie jest w stanie zebrać wymaganej większości głosów.

Stannis wzywa Jona na rozmowę. Proponuje mu, że w zamian za współpracę, lojalność i przyjęcie wiary w R’hllora zalegalizuje jego pochodzenie, nada mu nazwisko Stark i mianuje młodzieńca panem Winterfell. Jon prosi o czas do namysłu.

Tyrion oczekuje w celi na śmierć. Zamiast kata pojawia się jego brat, Jaime, który go uwalnia. Pomaga mu w tym Varys, Tyrion ma się udać drogą morską do jednego z Wolnych Miast. Jaime wyznaje bratu prawdę o Tyshy, pierwszej żonie Krasnala. Dziewczyna faktycznie była córką zagrodnika, a nie – podstawioną prostytutką, jak twierdził lord Tywin. Wściekły Tyrion policzkuje brata, następnie opowiada mu o zdradach Cersei i kłamie, że zabił Joffreya. Po tym rusza na poszukiwania swego ojca. W komnacie namiestnika znajduje nagą Shaę, którą dusi, zaś samego Tywina spotyka w wychodku. Ojciec próbuje przekonać Tyriona, że nie zostanie stracony, a karą za zabicie Joffreya będzie zesłanie na Mur, ale karła interesuje głównie Tysha i jej dalsze losy. Tywin nie jest w stanie nic powiedzieć o jej aktualnym miejscu pobytu. Za nazwanie dziewczyny po raz kolejny „kurwą” Tyrion strzela do ojca z kuszy. Wbrew popularnemu westeroskiemu powiedzeniu, okazuje się, że Tywin Lannister wcale nie sra złotem.

Po dziesięciu dniach głosowania nad wyborem lorda dowódcy, Stannis stawia braciom z nocnej straży ultimatum. Głosujący zostaną zamknięci w sali i nie odzyskają wolności, póki nie wybiorą dziewięćset dziewięćdziesiątego ósmego lorda dowódcy. Król domaga się także udostępnienia mu większości zamków na Murze oraz przekazania ziem należących do Daru. Sam zaczyna agitować na rzecz Jona Snow i podstępem przekonuje dwóch najpoważniejszych kandydatów, by przekazali swe poparcie Jonowi.

Jon Snow rozważa propozycję Stannisa. Zostać panem Winterfell to spełnienie jego marzeń, ale młodzieniec zdaje sobie sprawę z ciężaru warunków postawionych przez Stannisa. Pojawia się Duch, zaginiony wilkor Jona. Chłopak traktuje jego odnalezienie się jako znak od bogów Północy, którzy sygnalizują w ten sposób, by pozostał wierny swoim przysięgom i religii. Edd Cierpiętnik zgłasza kandydaturę Jona na lorda dowódcę. Zdecydowaną większością głosów bracia wybierają nieprawo urodzonego syna Neda Starka na lorda dowódcę.

W Orlim Gnieździe Sansa wspomina swoje dzieciństwo spędzone w Winterfell. Dziewczyna buduje ze śniegu miniaturę swego rodzinnego zamku, pomaga jej w tym Littlefinger. Pod koniec pracy całuje ją. Pojawia się mały Robert, który burzy śnieżny zamek, zaś Sansa w odwecie niszczy jego zabawkę. Po kilku godzinach Lysa wzywa siostrzenicę na rozmowę do Górnej Komnaty. Jest zazdrosna, zarzuca dziewczynie próbę uwiedzenia Petyra Baelisha. Lysa chaotycznie opowiada Sansie o sobie, Littlefingerze i Catelyn, a następnie grozi dziewczynie, że wypchnie ją przez Księżycowe Drzwi. Dochodzi do szamotaniny nad przepaścią. Minstrel Marillion swym śpiewem zagłusza wołanie o pomoc Sansy, ale mimo zablokowanych głównych wrót Littlefinger dostaje się do komnaty przejściem przeznaczonym dla lorda Orlego Gniazda. Petyr negocjuje z żoną. Przekonuje ją, by puściła Sansę. Rozhisteryzowana Lysa wyznaje, że na prośbę Littlefingera otruła swego pierwszego męża i uknuła intrygę, zrzucającą winę za śmierć Jona Arryna na Lannisterów, ale puszcza siostrzenicę wolno. Atak zazdrości Lysy Petyr Bealish podsumowuje zapewnieniem swej niemądrej żony, że w swoim życiu kochał tylko jedną kobietę: tylko Cat. Następnie wyrzuca Lysę przez Księżycowe Drzwi i oskarża Marilliona o zamordowanie pani Orlego Gniazda.

Merret Frey wiezie okup za swego krewnego. Spotkani po drodze banici są wyjątkowo bezczelni: zabierają okup, mimo że wcześniej powiesili jeńca, a samemu Merretowi również grożą stryczkiem za udział w rzezi na weselu Edmure’a Tully’ego. Frey próbuje przekonać banitów o swej niewinności, tłumaczy, że nie miał nic wspólnego z Krwawymi Godami, ale wyjęci spod prawa przedstawiają naocznego świadka krwawych wydarzeń w Bliźniakach i wieszają Merreta. Nikt równie dobrze jak ten świadek nie wiedział, co się wydarzyło podczas Krwawych Godów. Tajemniczą osobą jest ponownie ożywiona Catelyn Stark.

(aw)